غیبت آن است که انسان در غیاب شخصى چیزى بگوید که مردم از آن خبر نداشته باشند، چنانکه اگر آن شخص بشنود ناراحت شود بنابراین انتقاد روبرو یا عیبى که مردم مى دانند و یا اگر غیبت شونده ناراحت نشود، غیبت نیست .
در حرام بودن غیبت فرقى میان غیبت کردنِ زن و مرد، کوچک و بزرگ ، آشنا و غریبه ، معلّم و شاگرد، پدر و فرزند، مرده یا زنده نیست .
O رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله فرمود: دست از سر مرده ها بردارید، کسى که مُرد، درباره اش خوب بگویید.
