دلائل متعدّدى براى این تشبیه قرآن بیان شده است: «أیُحِبُّ أحدکم أن یأکل لحم أخیه مَیتاً»
1- مُرده، روح ندارد تا از خود دفاع کند و شخصى هم که مورد غیبت قرار مىگیرد، حضور ندارد تا از خود دفاع کند.
2- غیبت، ریختن آبرو است و آبرو که رفت، قابل جبران نیست. همانگونه که گوشت مرده، اگر کنده شود، قابل جبران نیست.
اگر مالى گم شود، قابل جبران است امّا آبرو که رفت، دیگر جبرانش شبیه محال است و تفاوتى هم نمىکند که به قصد جدّى باشد یا از روى شوخى و مزاح، زیرا در هر دو صورت، آبروى طرف مىریزد.
3- گوشت به تدریج رشد مىکند ولى یکباره خورده مىشود، آبرو هم به تدریج پیدا مىشود ولى غیبت کننده یک مرتبه آن را مىریزد.
انسان سالها زحمت کشیده تا وجهه و آبرویى کسب کرده است و شما با غیبت کردن، نتیجه زحمات او را نابود مىکنید
